Klantverhalen: Chasing Rainbows

Chasing Rainbows

Kalas heeft custom wielerkleding voor iedereen maar niet iedereen mag een echte wereldkampioenstrui dragen. De Nederlandse Martha Maltha mag dat wel als wereldkampioen Gran Fondo. Kalas hielp haar met het design maar belangrijker nog met kleding die bij haar lengte van 1 meter 86 past..

Maltha woont in Sneek, in het noorden van Nederland. Ze werkt er als arts op de Spoedeisende Hulp maar daarnaast traint ze tussen de 12 en 15 uur per week op de fiets. Het is een druk bestaan en zeker geen ideale basis voor een wereldtitel maar toch is dat exact wat ze deed in 2022. In Italië werd Maltha wereldkampioen Gran Fondo in haar leeftijdscategorie. Toch begon haar sportleven heel ergens anders.

“Ik doe vanaf jonge leeftijd aan volleybal. Ik heb bij de junioren bij het Nederlands team gespeeld en zelfs nog even bij de senioren. Dat duurde niet lang want ik gaf mijn studie geneeskunde voorrang,” vertelt ze. “Nadat ik mijn co-schappen had gedaan op het eiland Curaçao kwam de fiets in mijn leven. Nou, die was er natuurlijk wel al want als Nederlandse tiener ga je in weer en wind op de fiets naar school. Toen vond ik er weinig aan maar dat veranderde later,” zegt ze met een lach.

"Nadat ik mijn co-schappen had gedaan op het eiland Curaçao kwam de fiets in mijn leven."

Maltha kocht via een vriend die later haar partner werd haar eerste echte racefiets. Veel ervaring had ze niet maar voor een uitdaging was ze altijd wel in. Toen ze gevraagd werd een vrijgekomen plaats in te vullen voor de Marmotte, een zeer bergachtige cyclo in de Franse Alpen, zei ze dan ook ja.

“Ik had nog nooit in de bergen gefietst dus mijn vriend en ik gingen naar de Mont Ventoux om te trainen voor de Marmotte maar vooral ook om de bergen te leren kennen. Die vakantie is nog steeds mijn fijnste vakantie ooit. Lekker actief bezig zijn samen, buiten zijn, genieten van de natuur maar ook daarna een lekker rosétje met een hapje. Dit was in 2012 en sindsdien gaan we nooit meer zonder fiets op vakantie. Het hoort echt bij ons.”

Die ene Marmotte leidde tot een volgende en tot meer grote toertochten zoals de Dolomieten Marathon in Italië in 2016. Het competitieve dat Maltha van zichzelf heeft vanuit het volleybal kwam nu ook tot uiting in het fietsen. Ze wilde vooral zichzelf verbeteren en ging een trainer zoeken. Dat werd de bekende Guido Vroemen.

“Ik fietste al wel heel veel kilometers maar trainde met hem gerichter. Ik merkte ook meteen dat ik beter werd. Op mijn werk in het ziekenhuis vinden ze het heel erg leuk en proberen ze ook flexibel te zijn. Ik train tussen de 12 en 15 uur per week maar als ik eens een lange training van zes of zeven uur heb, ga ik wel eens over die 15 uur heen. Ik vind fietsen geen opgave en haal er echt plezier uit. Mijn werkschema is alleen niet altijd ideaal en mijn bioritme soms behoorlijk verstoord,” voegt ze toe.

“Vooral de nachtdiensten zijn zwaar. Ik ben ook verplicht een paar weekenden te werken per maand dus kan dan geen tochten doen. Aan de andere kant kan ik fietsen wanneer het me uitkomt. Dat is anders dan bij een teamsport zoals volleybal. Ik kan na een avonddienst de ochtend erna gaan fietsen. Ik woon ook dicht bij het ziekenhuis dus heb geen reistijd.”

"Tijdens de klim gaat er van alles door je heen. Je denkt aan van alles maar ook aan niets. Als ik dan boven ben, weet ik vaak niet eens meer waar ik aan heb gedacht."

Op haar werk als spoedarts maakt Maltha veel dingen mee; van een gebroken teen tot ernstige ongelukken en sterfgevallen. De fiets is voor haar de methode om daarmee om te gaan.

“Ik heb beweging nodig. Dat is altijd zo geweest. Als ik door drukte wel eens wat minder kan doen, merk ik dat meteen. Ik ben in mijn werk veel met mijn hoofd bezig en dan is een lichamelijke activiteit belangrijk om daar los van te komen. Dat vind ik ook zo fijn aan klimmen in de bergen. Tijdens de klim gaat er van alles door je heen. Je denkt aan van alles maar ook aan niets. Als ik dan boven ben, weet ik vaak niet eens meer waar ik aan heb gedacht. Dat constante ritme, die flow die je krijgt, vind ik heel fijn.”

Maltha woont in het ultravlakke Friesland, in het noorden van Nederland, waar je in ritten van 100 kilometer met gemak onder de 100 hoogtemeters blijft. Toch ligt haar fietstalent in het klimmen. Dat begon ze zelf ook te merken nadat de resultaten kwamen. In 2021 won ze haar eerste Dolomieten Marathon na een derde plek in 2018 en een tweede plaats in 2019.

“Ik ben 1 meter 86 en veel van mijn concurrentes in de Gran F ondo’s zijn een stuk kleiner en lichter,” lacht ze. “Toen ik met Guido Vroemen begon te werken als trainer zag hij mijn waardes. Hij zei me dat ik de kwaliteiten had om podium te rijden. Dat verbaasde mij ook wel maar het maakte ook weer meer competitiezin in me los. In Nederland rijd ik ook wel eens wedstrijdjes maar in een peloton fietsen is niet zo mijn ding. De kans om te vallen en iets te breken is substantieel en dat is het me niet waard. Nee, geef me dan maar de bergen ondanks mijn lengte,” zegt ze met een knipoog.

"Het design dat werd gemaakt door Kalas was eigenlijk meteen raak. Toen ik het zag op het kantoor in Sneek was ik meteen verkocht. Het is zo’n mooi shirtje geworden waarmee ik met zoveel plezier rijd."

Maltha won niet alleen de Dolomieten Marathon maar in 2022 ook het wereldkampioenschap Gran Fondo in 2022 in het Italiaanse Trentino. Daar hoort een echte kampioenstrui bij. Daar kon Kalas mee helpen.

“De regels van de UCI over wat wel en niet mag in een kampioenstrui zijn vrij duidelijk en de ontwerpers konden daarmee aan de slag. Het design dat werd gemaakt door Kalas was eigenlijk meteen raak. Toen ik het zag op het kantoor in Sneek was ik meteen verkocht. Het is zo’n mooi shirtje geworden waarmee ik met zoveel plezier rijd.”

Bij Kalas vond ze niet alleen een custom outfit maar ze vond er ook kleding die paste bij haar lengte. Als ex-topvolleyballer van 1 meter 86 met een smal postuur is ze niet de standaard in confectiematen.

“Voor het ontwerp gemaakt werd, ging ik al eens langs bij Kalas in de showroom. Ze lieten me allerlei kleding zien en passen. Ze adviseerden actief wat in welke weersomstandigheden of wedstrijden bij me zou passen. Toen ze vertelden dat ik ook langere broeken en truitjes kon krijgen, was ik blij verrast. Ze zijn langer maar niet wijder. In de standaardmaten van andere merken kropen shirts vaak op. Ondanks mijn lengte ben ik ook tenger en had daarom een maat S. Maar die waren dus ook vrij kort. Ik heb nu shirts die ik niet constant naar beneden hoef te trekken. Dat zorgt voor veel meer comfort.”

"Toen ze vertelden dat ik ook langere broeken en truitjes kon krijgen, was ik blij verrast. Ze zijn langer maar niet wijder."

“Het mooiste vind ik wel de broeken die niet meer tot halverwege mijn bovenbenen komen maar echt tot boven de knie,“ lacht ze.”Die extra lengtematen zorgt naast comfort vooral voor een esthetisch mooier plaatje, vind ik. Ik voel me echt goed in deze kleding. Je weet eigenlijk pas wat je miste in kleding als je daarna kleding hebt die echt heel goed past.”

Op 4 augustus verdedigde Maltha haar titel in het Schotse Glasgow. Met slechts 1500 hoogtemeters was het niet meteen het ideale parcours voor de ranke klimmer maar toch genoot ze van de wedstrijd.

“Ik had alleen niet de benen die dag,” kijkt ze terug. “Het parcours was echt prachtig en omdat het relatief vlak was, bleef het met een grote groep bijeen. Ik kon mezelf daar goed handhaven. Helaas ging op het laatste klimmetje mijn ketting eraf. Dat kostte me te veel tijd en het is niet meer gelukt naar die eerste groep terug te rijden. Zo werd ik uiteindelijk zevende.”

Volgend jaar is het WK in het Deense Aalborg en alhoewel het parcours nog niet bekend is, hoopt Maltha daar weer te strijden voor die mooie trui. Voor het komende jaar is ze inmiddels wel goed voorzien qua kleding.

“Ook al mag ik straks niet meer in de kampioenstrui rijden, heb ik inmiddels nog veel meer moois van Kalas in de kast hangen. Vooral het jasje Passion Z3 Temps is een favoriet omdat ik er in voor- en najaar mee rijd maar ook in vroege ochtenden en late avonden voor of na mijn diensten in het ziekenhuis. De kleuren die ik heb uitgezocht van die Passion-collectie zijn prachtig hoor maar het allerliefst ga ik weer voor mijn eigen custom-kleding volgend jaar. Dat is toch wel de ultieme motivatie voor het WK.”